Twitter

Nú al de persoon van het jaar 2012. Misschien zeg je: “Ja maar @antjevisser, Twitter is toch helemaal geen persoon?” Dat heb je dus verkeerd, Twitter is wel een persoon, het is een persoon die er altijd is, en die jij volgt als je schaduw.

Twitter is ook niet oppervlakkig, wát andere mensen ook zeggen daarover, geloof ze niet! Twitter is het slimste sociale medium dat er bestaat. Het is namelijk niet gebaseerd op reciprociteit. Dat is een moeilijk woord voor wederkerigheid of in FaceBook-termen: ‘vrienden zijn’, maar dat wist je natuurlijk wel. Bij Twitter kun je mensen volgen zonder dat ze jou terugvolgen, dat betekent dus ook dat je mensen kunt volgen die jou niet interessant vinden, maar jij hen wel.

En dat gaat tegen onze natuur in. Normaal gesproken vinden we alleen die mensen leuk en aardig en intelligent die ons ook leuk en aardig en intelligent vinden. Dat helpt ons in het echte leven, want dan gaan we vooral om met die mensen die ons zouden helpen als we het even een tijdje wat moeilijker hebben. Het is een overlevingsmechanisme.

Maar op Twitter hoeft dat dus niet. Je kunt Twitter precies zo maken zoals je hem wilt hebben. Wil je een toefje wijsheid, dan volg je @paulocoelho, maar vind je dat alleen te saai (wat ik me goed kan voorstellen, want die man maakt zelden een grap), dan volg je @sylviawitteman erbij voor de dagelijkse portie humor. Wil je daarnaast ook nog wat zurige woordgrappen in de vroege ochtend dan volg je gezellig @guuskuijer en weet je weer wat voor optimistisch mensbeeld je er zelf toch op na houdt. En dan heb ik het nog niet eens over alle politici die op Twitter zijn, sommigen best onderhoudend. Je kunt de persoon Twitter dus precies zo interessant en onderhoudend maken als je wilt, door de juiste mensen te volgen (of kranten en tijdschriften, dat kan ook).

“Maar”, zul je misschien zeggen, @antjevisser, jij noemt nu alleen beroemde mensen, natúurlijk zijn die leuk om te volgen, maar die anderen, dat zijn toch van die sneue narcisten die over niks anders tweeten dan wat ze nu weer eens zullen gaan eten? Het zijn niet allemaal grappige intellectuelen zoals @alaindebotton @antjevisser!” En daar heb je helemaal gelijk in. Maar vergeet niet hoe leuk het is om mensen in hun dagelijkse gang van zaken te volgen. Ook onbekende, op een bepaald moment begin je ze een beetje te leren kennen en wil je inderdaad weten wat ze vandaag gaan eten. Of in elk geval hoe hun dag verloopt.

En dát is nu juist weer heel normaal, dat we graag ogenschijnlijk onnodige informatie met elkaar delen. In het echte leven doen we dat ook. Als je bedenkt hoeveel informatie je in een gesprek met een vriend of vriendin of met je moeder, daadwerkelijk echt moet delen om verder te kunnen met je leven, dan is dat maar heel weinig. Toch kunnen sommige gesprekken erg lang duren. En dat is omdat we elkaar aftasten om de onderlinge binding te kunnen herbevestigen. Dat is vergelijkbaar met het vlooien dat apen doen. Het is een continu checken of we nog wel vriendjes zijn. Dus dat gebeurt ook op Twitter. Alleen autísten voelen hiervan de waarde niet.

Twitter is een persoonlijkheid met een multiple personality disorder. Eentje zoals je hem zelf wilt hebben. Wijs, knap, gevoelig, vaak grappig en ontzettend sociaal. Wat ik vanavond ga eten? Aardappelpuree met sperziebonen, maar als je me een beetje volgt op Twitter, wist je dat al!